Takie tam...napisane pod wpływem przejścia misji na Abysmal Gale (Bezdenny Sztorm). Pisać oczywiście nie umiem, więc pewnie nie wstawię tego nigdzie indziej, ale co tam...może nawet napiszę coś o misji "Exploring the Cradle"
Krótkie, pewnie bez ładu i składu. Terroryzuję świat moimi kiepskimi fickami, buhahahahha...ekhe...ekhe...tja.
Spoil Warning!

Bezdenny Sztorm.

Wkroczyłem pod pokład Sztormu. Od razu uderzył mnie zapach setki gnijących ciał, mieszający się ze smrodem stęchlizny. Zebrało mi się na wymioty, ale się powstrzymałem. Mogliby mnie usłyszeć i zacząć ścigać. Zauważyłem małą buteleczkę przy wejściu. Woda święcona. Zabrałem ją, może się przydać. Bomby błyskowe przygotowane, ruszajmy…
Rozejrzałem się, ściany statku zostały pokryte glonami i pleśnią. Niektóre drzwi są zabite deskami, lub zawalone … Chwila …W korytarzu coś się poruszyło. Ktoś tam jest? Niemożliwe. Podszedłem bliżej. Zapach zgnilizny stał się jeszcze mocniejszy. Do diabła, jest nie do wytrzymania, zaraz się porzygam… przykucnąłem w cieniu, to nie jest przyjaciel, muszę go zabić, o ile chcę, żeby Zakon Młotków zaczął patrzeć na mnie przyjaźniejszym okiem. Mogą się przydać razem z poganami, jako ochrona przeciw gorylom ze straży. Poszła jedna bomba, cholera… tylko go oślepiło… rzuciłem i drugą, padł, wyparował… wrócił tam, gdzie być powinien. Załoga liczyła dwudziestu ośmiu ludzi, bez kapitana. Idę dalej…
Wysłałem kapitana w zaświaty. Znalazłem dziennik, wygląda jakby coś nagle wyrwało go od pisania, treść się urywa… ciekawe, co tu się stało?...nie, teraz nie mogę się zastanawiać, nie mam czasu, muszę szukać wskazówek odnośnie Kompendium. Statek mocno się kołysze, jeśli chcę jeszcze poczuć świeże powietrze, muszę się pośpieszyć. Schodzę jeszcze głębiej pod pokład, nic nie widzę… Garrett Nieustraszony?… gówno prawda, jestem tylko człowiekiem, jestem przerażony, jestem na statku, znikąd pomocy, nie ma gdzie uciec, otacza mnie armia nieumarłych. Armia zepsutych, cuchnących żywych trupów, którym z otworów wylewają się płyny ustrojowe, a przez zgniłą skórę przebijają się kości i widać zepsute wnętrzności. Uroczy obrazek, prawda? Chciałem w spokoju wykonywać tylko swoją pracę, dostałem kilkudziesięciu martwych inaczej. Jeden, drugi, trzeci, zabijam wszystkich… czy można to nazwać „zabijaniem”?  Może ja ich po prostu odstawiam do domu?
Ostatni poziom, informacje, bądź samo Kompendium muszą być tutaj. Wchodzę do pokoju. Zaraz, coś mi dyszy pod nogami, chwyta mnie za nogi. Zombie! Zaczaił się na podłodze! Szybko rzucam buteleczkę wody święconej, zanim strach kompletnie mnie sparaliżuje, udało się za pierwszym razem, wyparował… ostatni… wreszcie. Widzę kartkę na skrzyni, to Manifest Pokładowy. Czytam. Widzę, że stary kapitan miał swoje grzeszki na sumieniu, nie był handlowcem. Był piratem. Pewnie dlatego spotkała ich taka kara. Okrutna to klątwa. Smutne, doprawdy… Kompendium… zostało w jego willi. Zdaje się, że powinienem złożyć wdowie Moirze wizytę…
Wychodzę po drabince i oddycham głęboko. Świeże powietrze. Mam nadzieję, że to koniec moich przygód z umarlakami…
Mam nadzieję…

Ostatnio edytowany przez Samara (2009-02-27 20:35:50)